Prawa obowiązujące podczas rozpatrywania zjawiska tarcia
Podstawowe
prawidłowości zachodzące dla tarcia suwnego znał już Leonardo da Vinci,
pisał o nich Guillaume Amontons, a
zbadał je dokładnie upowszechnił Charles Coulomb. Prawa te są prawami empirycznymi, zostały sformułowane
całkowicie na drodze obserwacji i doświadczeń. Dlatego nie są zawsze
spełnione
dokładnie. Partner konkursu
Pierwsze prawo tarcia: Siła tarcia ślizgowego między
dwoma ciałami jest proporcjonalna do
składowej
normalnej siły
utrzymującej ciała w zetknięciu, co wyraża wzór:
T=N
gdzie
(oznaczenia jak wyżej):
Jeżeli ciała
pozostają w spoczynku względem siebie, to siła tarcia równoważy działającą siłę. Wzór
powyższy
określa maksymalną wartość siły tarcia statycznego. Gdy ciała poruszają się względem siebie
wzór określa
wartość siły tarcia. Współczynniki tarcia
kinetycznego i statycznego są zazwyczaj różne.
Siła tarcia
statycznego ma kierunek działania siły równoległej do trących powierzchni i
przeciwny do
niej zwrot.
Siła tarcia kinetycznego ma kierunek ruchu wzajemnego ciał, a zwrot przeciwny
do zwrotu
ruchu.
Drugie prawo tarcia: Siła tarcia ślizgowego nie zależy
od wielkości powierzchni zetknięcia
ciał.
Trzecie prawo tarcia: Z chwilą wprowadzenia ciała w
ruch, siła tarcia nie zależy od
prędkości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz